Εξαερωτήρας (Καρμπυρατέρ – Carburetor)

Λέγεται και εξαερωτήρας και από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 άρχισε σταδιακά να αντικαθίσταται από τα ηλεκτρονικά σύστήματα ψεκασμού (injection) και πλέον έχει εκτοπιστεί εντελώς από τους σύγχρονους κινητήρες κυρίως εξαιτίας της αδυναμίας του να ρυθμίζει με ακρίβεια το συντελεστή «λ», του λόγου της χρησιμοποιούμενης ποσότητας αέρα προς τη θεωρητικά ελάχιστη απαιτούμενη, για την πλήρη καύση μιας συγκεκριμένης ποσότητας καυσίμου. Πρόκειται για το απλούστερο μηχανικό σύστημα τροφοδοσίας ενώ τα κύρια μέρη του είναι το δοχείο στάθμης βενζίνης, ο αγωγός Βεντούρι, η πεταλούδα του γκαζιού και το ακροφύσιο. Το δοχείο περιέχει βενζίνη και με τη βοήθεια ενός φλοτέρ και μιας βελονοειδούς βαλβίδας διατηρεί σταθερή τη στάθμη της σταθερή. Μέσω του ακροφυσίου (ζιγκλέρ), το δοχείο επικοινωνεί με τη χοάνη του καρμπυρατέρ και συγκεκριμένα με το σωλήνα Βεντούρι. Ο αέρας που εισέρχεται στο καρμπυρατέρ, περνώντας μέσα από το σωλήνα Βεντούρι, δημιουργεί υποπίεση στο δοχείο σταθερής στάθμης, με αποτέλεσμα την αναρρόφηση της βενζίνης και την εξαέρωσή της. Η εξαερωμένη βενζίνη παρασύρεται, αναμειγνύεται με τον αέρα και προωθείται στους αυλούς εισαγωγής και στη συνέχεια στους κυλίνδρους.

Πηγή: https://www.caroto.gr/2009/02/13/%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%bc%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%ad%cf%81/