Παθητική ασφάλεια

Η τεχνολογία που αναλαμβάνει να προστατέψει τους επιβάτες αφού το κακό έχει ήδη γίνει. Βασίζεται στην κατασκευή ενός ασφαλούς πλαισίου, στην ύπαρξη ενός ολοκληρωμένου συνόλου SRS (Supplementary Restrain Systems) και στην μελετημένη σχεδίαση του αμαξώματος που προστατεύει τους πεζούς. Θυμηθείτε πως για αυτό το λόγο έχουν απαγορευτεί τα πτυσσόμενα φωτιστικά σώματα (όπως στο πρώτης γενιάς Mazda MX-5).

Συστήματα όπως οι αερόσακοι και ζώνες ασφαλείας αναλαμβάνουν να συγκρατήσουν τα σώματα των επιβατών στην θέση τους χωρίς να τραυματισθούν σε επικείμενη επαφή τους με το εσωτερικό του αυτοκινήτου όπως για παράδειγμα το τιμόνι ή το ταμπλό. Με λίγα λόγια οι αερόσακοι αποτελούν «συστήματα συμπληρωματικής συγκράτησης» τα οποία καλούνται να βελτιώσουν την ασφάλεια που παρέχουν οι παραδοσιακές ζώνες σε περίπτωση σύγκρουσης.
Είναι ασφαλές ένα βαρύ και δύσκακαμπτο αυτοκίνητο; Ακόμα και στις μέρες μας δεν είναι λίγοι αυτοί που ασπάζονται την συγκεκριμένη άποψη η οποία είναι εντελώς λανθασμένη. Μπορεί να ακούγεται παράξενο αλλά όσο μεγαλύτερη είναι η πλαστική παραμόρφωση του αμαξώματος τόσο μειώνεται το ενδεχόμενο τραυματισμού των επιβατών αρκεί να φορούν πάντα τις ζώνες ασφαλείας. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ατυχημάτων αφορά στις μετωπικές συγκρούσεις. Η ικανοποιητική παραμόρφωση του εμπρός τμήματος επιτρέπει την σταδιακή εξασθένηση της ενέργειας που παράγεται από την σύγκρουση με αποτέλεσμα οι επιβάτες να δέχονται μειωμένες επιταχύνσεις.

Φανταστείτε την σφοδρότητα που παράγεται από σύγκρουση σε έναν τοίχο και αυτή σε έναν σωρό από ελαστικά. Άρα μπορεί κανείς να συμπεράνει πως σε περίπτωση σύγκρουσης το ζητούμενο για ένα ασφαλές αυτοκίνητο είναι η μετατροπή της κινητικής ενέργειας σε έργο παραμόρφωσης με απαραίτητη βέβαια προϋπόθεση ο θάλαμος των επιβατών να παραμείνει άθικτος και οι πόρτες να ανοίγουν για να διαφύγει κανείς. Η Saab ήταν μία από τις πρώτες εταιρίες που είχε ασχοληθεί με το συγκεκριμένο ζήτημα και στις αρχές το 1971-72 είχε παρουσιάσει προφυλακτήρες που απορροφούσε μέρος της ενέργειας πρόσκρουσης και πλευρικές μπάρες προστασίας στις πόρτες. Ο τομέας της παθητικής ασφάλειας βελτιώνεται σημαντικά με την χρησιμοποίηση των ηλεκτρονικών συστημάτων όπως οι πολλαπλοί αερόσακοι και οι προεντατήρες των ζωνών ασφαλείας.
Έχετε όμως αναρωτηθεί ποτέ για ποιο λόγο έστω και θεωρητικά ένα αυτοκίνητο με μεγάλο μήκος προσφέρει μεγαλύτερη ασφάλεια από ένα μικρότερο; Εν μέρει η απάντηση μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός ότι στην περίπτωση ενός αυτοκινήτου πόλης η ζώνη της ελεγχόμενης παραμόρφωσης είναι μικρότερη σε αντίθεση με ενός μεσαίου. Ανάλογα λοιπόν με τον τύπο του αμαξώματος η παραμόρφωση του εμπρός μέρους στην περίπτωση μετωπικής σύγκρουσης με 50χλμ/ώρα σε σταθερό εμπόδιο μπορεί να ξεπεράσει το μισό μέτρο. Το μεταξόνιο είναι μικρότερο με αποτέλεσμα ο κινητήρας να είναι πιο κοντά στους επιβάτες και για αυτόν τον λόγο δεν έχουμε δει κανένα για την ώρα αυτοκίνητο πόλης να αποσπά κορυφαίες διακρίσεις σε προγράμματα αξιολόγησης όπως αυτό του Euro NCAP (με εξαίρεση το Toyota iQ).

Εκτός όμως από την προφύλαξη των επιβατών τίθεται και το ζήτημα της προστασίας των πεζών και των δικυκλιστών. Για αυτό τον λόγο η μάσκα, το καπό, οι προφυλακτήρες και οι υαλοκαθαριστήρες σχεδιάζονται με τέτοιο τρόπο που να μειώνουν το μέγεθος του τραυματισμού. Χαρακτηριστικό είναι τα παραδείγματα με τα αναπτυσσόμενα φωτιστικά σώματα σε αρκετά σπορ μοντέλα και τα σήματα που προεξείχαν από το καπό τα οποία και καταργήθηκαν ενώ σε πολλές χώρες απαγορεύεται η τοποθέτηση bull-bars όπως αυτά των εκτός δρόμου μοντέλων.

Πηγή: https://www.caroto.gr/2009/03/18/804/