Daihatsu – Feroza

To Daihatsu Feroza παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 1988, σαν το μικρό «αδερφάκι» του Daihatsu Rocky, το οποίο μπορούσε να κάνει τα πάντα και να πάει παντού. Με όγκο και εξοπλισμό που του επέτρεπε να κυκλοφορεί άνετα μέσα στην πόλη, αλλά και εφοδιασμένο με έναν -θετικής απόκρισης- 16βάλβιδο κινητήρα 1,6 λίτρων και ένα σύστημα επιλεγόμενης τετρακίνησης, το «μικρό» εκτός δρόμου της ιαπωνικής εταιρείας κατάφερε πολύ γρήγορα να κερδίσει μια αξιόλογη θέση στις προτιμήσεις των Ελλήνων καταναλωτών.
Το 1990, η Daihatsu προσθέτει στην γκάμα της μια νέα έκδοση με μόνιμη τετρακίνηση, ενώ στην ουσιαστική ανανέωση του μοντέλου προχωρά το 1995, όπου πέρα από την εξωτερική εμφάνιση του αυτοκινήτου, αλλάζει και η ανάρτηση, που από ρυθμιζόμενη (τριών θέσεων, μαλακή, μεσαία, σκληρή) γίνεται απλή. Αξίζει να αναφερθεί ότι το Feroza κυκλοφόρησε αποκλειστικά σε μια τρίθυρη έκδοση με αφαιρούμενη οροφή, γεγονός που κάλυπτε με το παραπάνω τις περισσότερες απαιτήσεις.

Βγήκε με τρία διαφορετικά μοτέρ: το πρώτο με καρμπιρατέρ 1,6 λίτρων 8βάλβιδο με 85 ίππους, το δεύτερο EFI DOHC 1,6 λίτρων 16βάλβιδο με 95 ίππους και σε μία special έκδοση από την ιταλική εταιρεία Bertone με μοτέρ 1,8 της ΒΜW με 100 ίππους και την ονομασία Freeclimber II. Στην Ευρώπη έκανε την εμφάνισή του ως Daihatsu Feroza EL-II, όπου ως αξεσουάρ είχε ηλεκτρικά παράθυρα, καθρέφτες και κλειδαριές. Η ποιότητα κατασκευής του με βάση τη χρήση του σε off-road διακρίνεται για την αντοχή στους κραδασμούς και τα χτυπήματα. Ωστόσο, στο βουνό το Feroza θα προβληματίσει τους απαιτητικούς οδηγούς, τόσο με τα μπροστινά του ψαλιδιά που δεν δίνουν αρκετά κρεμάσματα όσο και με το μπροστινό σύστημα ελέγχου που εύκολα παραδίδεται σε χτυπήματα. Στη βασική έκδοση ΕL-II, τo Feroza προσέφερε στους τυχερούς χρηστές-ιδιοκτήτες του, ένα περιορισμένης ολίσθησης πίσω διαφορικό μπλοκέ, με ποσοστό 45% εμπλοκής (LSD). Tο σύστημα μετάδοσης του Feroza αποτελείται από έναν μπροστινό σπαστό άξονα και έναν πίσω άκαμπτο άξονα. Στις εμπρός ροδές υπάρχουν οι λεγόμενες πλήμνες που ενεργοποιούν το κλείδωμα του διαφορικού και είναι δύο ειδών: οι αυτόματες (αρκετά ευαίσθητες) και οι χειροκίνητες που χρειάζονται πιο τακτικό καθάρισμα από τα νερά. Ο λεβιές της τετρακίνησης προσφέρει τρεις επιλογές στο χρήστη: η πρώτη θέση είναι 2 Η (πίσω μόνο κίνηση), η δεύτερη θέση 4 Η (γρήγορη τετρακίνηση) και η τρίτη θέση 4 L (τα λεγόμενα αργά). Βασικότεροι ανταγωνιστές του είναι το Suzuki Vitara 3d 1,6 και τα Lada Niva 1,6/1,7.